Co to jest cewnikowanie pęcherza moczowego?

CO TO JEST CEWNIKOWANIE PĘCHERZA MOCZOWEGO?

Dla niektórych osób opróżnianie pęcherza nie jest zwykłą fizjologiczną czynnością, ale procedurą medyczną. Przewlekłe trudności w opróżnianiu pęcherza moczowego mogą być wywołane wadami wrodzonymi, uszkodzeniami dróg moczowych i ośrodków nerwowych odpowiedzialnych za ten proces. Wtedy konieczne jest cewnikowanie, czyli wprowadzenie do pęcherza cewnika, przez który odprowadzany jest mocz.

CEWNIKOWANIE PĘCHERZA MOCZOWEGO polega na wprowadzeniu przez cewkę moczową do pęcherza cewnika, dzięki czemu mocz odprowadzany jest bezpośrednio do zbiornika (worka do zbiórki moczu), z którym cewnik jest połączony.

KIEDY STOSUJE SIĘ CEWNIK UROLOGICZNY ?

Cewniki urologiczne stosuje się w celach leczniczych, kiedy występuje problem z oddaniem moczu lub nastąpiło zatrzymanie moczu w drogach moczowych, np. po przebytych operacjach, zabiegach urologicznych. Przyczyną takich dolegliwości mogą być również wady rozwojowe, np. zwężenie cewki moczowej lub szyi pęcherza moczowego spowodowane licznymi przerostami lub urazami rdzenia oraz wady zatok moczowo-płciowych.

RODZAJE CEWNIKOWANIA

PIERWSZA METODA – SAMOCEWNIKOWANIE (cewnikowanie przerywane) polega na wprowadzeniu samodzielnie przez pacjenta (lub jego opiekuna) cewnika do pęcherza moczowego, aby go opróżnić. Drenaż pęcherza prowadzony jest w sposób przerywany, co oznacza, że po opróżnieniu pęcherza cewnik jest usuwany. Samocewnikowanie jest procedurą zalecaną przez światowe towarzystwa naukowe.

Samocewnikowanie zalecane jest pacjentom, którzy zmagają się ze schorzeniami pęcherza i cewki moczowej, w przypadku uszkodzenia rdzenia kręgowego, a także w sytuacji rozszczepu kręgosłupa, udarów mózgu, chorób Parkinsona i Alzheimera oraz stwardnienia rozsianego. Ponadto dzięki stosowaniu przerywanego cewnikowania można kontrolować własny pęcherz, co przyczynia się do lepszego samopoczucia i niezależności.

Cewnikowanie przerywane jest czynnością prostą i nie stanowi zagrożenia dla zdrowia pacjenta. Jednakże, jeśli wykonujemy tę czynność po raz pierwszy, to konieczne jest zasięgnięcie fachowej porady i pomocy np. lekarza czy pielęgniarki, aby uniknąć niepotrzebnych podrażnień i infekcji.

Zaleca się aby czynność cewnikowania powtarzać przynajmniej 4-5 razy na dobę. W przypadku osób, które w ciągu dnia wypijają duże ilości płynów lub mają niewielką pojemność pęcherza te czynność powinno się wykonywać od 6 do 8 razy.

Cewnikowanie jest czynnością intymną, ale nie powinno pacjentów wprawiać w większe zakłopotanie, niż pójście do toalety. 

Obecnie dostępne są dla pacjentów trzy typy cewników do samocewnikowania:

• Jednorazowe cewniki hydrofilowe do natychmiastowego użycia, po otwarciu opakowania. Zakłada się je szybko, łatwo i bezboleśnie. Nie wymagają specjalnego przygotowania, są gotowe do użycia bezpośrednio po otwarciu. Powodują mniej urazów cewki moczowej i zmniejszają ryzyko infekcji dróg moczowych. Dlatego jednorazowe cewniki hydrofilowe cieszą się największym uznaniem wśród pacjentów. Cewniki Actreen – link do opisów produktów Actreen.
• Jednorazowe cewniki pokryte substancją hydrofilową, które aktywuje się poprzez zanurzenie w wodzie na 30 sekund
• Jednorazowe cewniki niepowlekane, które wymagają przed cewnikowaniem wprowadzenie sterylnego żelu wprost do cewki moczowej

Oprócz rozmiaru cewnika, jego długości i materiału z jakiego jest wykonany, ważną rolę odgrywają też jego kształt i typ końcówki. Rodzaje cewników (link).Pacjenci, którzy cewnikują się przez długi czas, mogą doznawać różnych powikłań, między innymi zwężenia cewki moczowej.

DRUGA  METODA – cewnikowania wykorzystuje CEWNIK WEWNĘTRZNY FOLEYA – cewnik wprowadza się poprzez cewkę moczową i mocuje w obrębie pęcherza moczowego za pomocą balonu umieszczonego na szczycie cewnika. Cewnik powinien być podłączony do worka na mocz w celu stałej zbiórki moczu. Cewnik ten może pozostać na miejscu przez wiele dni lub nawet tygodni.

TRZECIA  METODA – cewnikowania  METODA NADŁONOWA, cewnik wprowadzany jest przez powłoki brzuszne, a nie przez cewkę moczową. Tę metodę stosuje się w przypadku, gdy cewka moczowa jest patologicznie zwężona, zablokowana lub po zabiegach chirurgicznych, szczególnie po urazach.