Kinezyterapia
Kinezyterapia czyli leczenie ruchem. Opiera się przede wszystkim na ćwiczeniach ruchowych. Zadaniem kinezyterapii jest przywrócenie sprawności lub ograniczenie w możliwie największym stopniu niesprawności fizycznej.

Kiedy stosowana jest kinezyterapia?
Kinezyterapia wykorzystywana jest jako element terapii różnych schorzeń. Stosowana jest przede wszystkim w chorobach i dysfunkcjach narządu ruchu, np. w zespołach bólowych kręgosłupa, chorobach reumatoidalnych, wadach postawy. Zalecana jest po zawale mięśnia sercowego i udarze mózgu, w chorobie Parkinsona i wielu innych schorzeniach.

Jak kinezyterapia wpływa na organizm?
Kinezyterapia wpływa na cały organizm człowieka, przez odpowiednie ćwiczenia kształtuje poprawną postawę ciała, poprawia zakres ruchu stawów. Ćwiczenia powodują wzmocnienie włókien mięśniowych i przyrost ich masy. W ten sposób silne mięśnie są w stanie odciążyć uszkodzone stawy, więzadła czy kręgosłup.
Kinezyterapia, co obejmuje?
Kinezyterapia wykorzystuje szeroki wachlarz zabiegów, w zależności od stanu pacjenta i dokumentacji medycznej podejmowana jest decyzja z jakiej metody można skorzystać.
W kinezyterapii wyróżnia się:
Ćwiczenia wykonywane przez fizjoterapeutę bez udziału pacjenta; wykorzystywane w przypadku osób z niedowładem mięśni, długotrwale unieruchomionych lub z porażeniem kończyn. Celem ćwiczeń biernych jest zamiana ruchu biernego na czynny, podtrzymywanie sprawności elementów budujących układ ruchu, utrzymywanie prawidłowego zakresu ruchomości.
Ćwiczenia wykonywane są przez pacjenta pod okiem fizjoterapeuty lub przy jego pomocy.
Połączenie ćwiczeń biernych i czynnych.
Metoda wykorzystująca do terapii specjalne plastry, dzięki którym poprawić można zakres ruchomości, a także utrwalić prawidłowe nawyk ruchowe.
Najlepsze rezultaty przynosi leczenie skojarzone, czyli łączenie kinezyterapii z masażem lub kinesiotapingiem.
- Choroby i dysfunkcje narządu ruchu (np., leczenie wad postawy, zespołów bólowych kręgosłupa, chorób zwyrodnieniowych stawów).
- Choroby reumatoidalne.
- Po udarze mózgu i zawale mięśnia sercowego.
- Choroba Parkinsona.
- Stwardnienie rozsiane.
- Rekonwalescencja po zabiegach operacyjnych, po chorobach onkologicznych.
- Przygotowanie kobiet w ciąży do porodu.
- Ostre stany zapalne.
- Gorączka.
- Brak zrostu kostnego.
- Świeże rany i blizny.
- Niewydolność układu oddechowego.
- Ciężki stan ogólny pacjenta.
